Σύγχρονη διαχείριση των ινομυωμάτων στην εγκυμοσύνη!!! Ότι νεότερο στην σχέση ινομυωμάτων εγκυμοσύνης και τοκετού!!

Τα ινομυώματα της μήτρας είναι ένα πολύ συχνό εύρημα σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Η πλειονότητα των ινομυωμάτων δεν αλλάζουν το μέγεθος τους κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά το ένα τρίτο μπορεί να αυξηθεί κατά το πρώτο τρίμηνο. Παρά το γεγονός ότι τα δεδομένα είναι αντικρουόμενα και οι περισσότερες γυναίκες με ινομυώματα έχουν αδιατάρακτες εγκυμοσύνες, το βάρος της απόδειξης στη βιβλιογραφία δείχνει ότι οι ινομυώματα της μήτρας σχετίζεται με αυξημένο ποσοστό των αυτόματων αποβολών, πρόωρου τοκετού, αποκόλληση πλακούντα, αωμαλες θέσεις τοκετού, δυστοκία, καισαρική τομή και αιμορραγία μετά τον τοκετό.

Τα ινομυώματα (λειομυώματα) είναι καλοήθεις όγκοι κυττάρων λείων μυών της μήτρας. Αν και είναι εξαιρετικά κοινα,με μια συνολική συχνότητα εμφάνισης 40% έως 60% από την ηλικία 35 και 70% έως 80% από την ηλικία 50, η ακριβής αιτιολογία των ινομυωμάτων της μήτρας παραμένει ασαφής. 1Η διάγνωση των ινομυωμάτων στην εγκυμοσύνη είναι ούτε απλή !!Μόνο το 42% των μεγάλων ινομυώματα (> 5 cm) και το 12,5% των μικρότερων ινομυώματα (3-5 cm) μπορεί να διαγνωστεί κατά τη φυσική εξέταση. Η ικανότητα των υπερήχων για τον εντοπισμό ινομυωμάτων στην εγκυμοσύνη είναι ακόμα πιο περιορισμένη (1,4% -2,7% ), κυρίως λόγω της δυσκολίας της διαφοροποίησης ινομυωμάτων από φυσιολογική πάχυνση του μυομητρίου. Ο επιπολασμός των ινομυωμάτων της μήτρας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι επομένως πιθανό να υποτιμάται.Αντανακλώντας την αυξανόμενη τάση της καθυστέρησης της τεκνοποίησης, η συχνότητα εμφάνισης των ινομυωμάτων σε γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας που υποβάλλονται σε θεραπεία για την υπογονιμότητα φέρεται να είναι 12% έως 25%.  Παρά την αυξανόμενη επικράτηση τους, η σχέση μεταξύ των ινομυωμάτων και δυσμενή έκβαση της εγκυμοσύνης δεν είναι σαφώς κατανοητή.

Προοπτικές μελέτες με τη χρήση υπερήχων για να ακολουθήσει το μέγεθος των ινομυωμάτων της μήτρας σε όλη την εγκυμοσύνη έχουν δείξει ότι η πλειοψηφία των ινομυωμάτων (60% -78%) δεν αποδεικνύουν καμία σημαντική μεταβολή του όγκου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.  Από το 22% σε 32% των ινομυωμάτων ότι έκανε αύξηση του όγκου, η αύξηση περιορίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο πρώτο τρίμηνο, ειδικά οι πρώτες 10 εβδομάδες της κύησης, με πολύ λίγα, να έχουν οποιαδήποτε αύξηση στο δεύτερο και τρίτο τρίμηνο. Η μέση αύξηση του όγκου σε αυτήν την ομάδα ήταν μόνο 12% ± 6%, και η μέγιστη αύξηση ήταν μόνο το 25% του αρχικού όγκου. Μερικές μελέτες έχουν δείξει ότι τα μικρά ινομυώματα είναι εξίσου πιθανό να αυξηθούν όπως και τα μεγάλα ινομυώματα, ενώ άλλα μελέτες έχουν δείξει ότι τα μικρά και μεγάλα ινομυώματα (≥ 6 cm) έχουν διαφορετικά πρότυπα ανάπτυξης κατά το δεύτερο τρίμηνο (τα μικρά ινομυώματα μεγαλώνουν ενώ μεγάλα ινομυώματα παραμένουν αμετάβλητα ή μειώνονται σε μέγεθος), αλλά σε όλα εμφανίζεται μείωση στο μέγεθος κατά το τρίτο τρίμηνο.Η πλειοψηφία των ινομυωμάτων δεν δείχνουν καμία αλλαγή κατά τη διάρκεια της λοχείας, αν και το 7,8% θα μειωθεί σε όγκο κατά 10%.

Τα περισσότερα ινομυώματα είναι ασυμπτωματικά. Ωστόσο, σοβαρά τοπικά συμπτώματα όπως κοιλιακός πόνος μπορεί να προκύψουν, εάν το ινομύωμα πάθει την λεγόμενη «ερυθρά εκφύλιση," στρέψης (εμφανίζονται πιο συχνά με pedunculated subserosal ινομύωμα), ή ενσφήνωση. Ο πόνος είναι η πιο συχνή επιπλοκή των ινομυωμάτων στην εγκυμοσύνη, και παρατηρείται συχνότερα σε γυναίκες με μεγάλα ινομυώματα (> 5 cm) κατά τη διάρκεια του δεύτερου και τρίτου τριμήνου της εγκυμοσύνης. Σε μια μελέτη 113 εγκύων γυναικών, το 9% των ινομυωμάτων έδειξε ένα ετερογενές πρότυπο υπερηχογενείς ή κυστικές αλλαγές στον υπέρηχο ώστε να αναδεικνύει την ερυθρά εκφύλιση! Από αυτές τις γυναίκες, το 70% (7 από 10) είχαν έντονο κοιλιακό άλγος σε σύγκριση με 11,7% (12 από 103) των γυναικών με ινομυώματα που δεν παρουσίασαν αλλαγές υπερηχογενείς στους υπερήχους.Τρεις βασικές θεωρίες έχουν προταθεί για να εξηγήσουν τον έντονο πόνο που σχετίζεται με την ερυθρά εκφύλιση. Πρώτον, ότι η ταχεία ανάπτυξη των ινομυωμάτων έχει σαν αποτελέσματα στον ιστό ξεπέρασμα της παροχής αίματος που οδηγεί τον ιστό σε ανοξία, νέκρωση, και έμφρακτα. Δεύτερον, ότι οι αυξανόμενες αλλαγές, αποτελέσματα των αλλαγών της μήτρας, οδηγούν στην αρχιτεκτονική (στρέβλωση) της αιμάτωσης του ινομυώματος που οδηγούν σε ισχαιμία και νέκρωση ακόμη και σε απουσία σημείων ανάπτυξης των ινομυωμάτων! Τρίτον, ότι τα αποτελέσματα του πόνου από την απελευθέρωση προσταγλανδινών από κυτταρική βλάβη εντός του ινώδους ιστου του ινομυωματος!.Αυτό υποστηρίζεται από την παρατήρηση ότι η ιβουπροφαίνη και άλλοι αναστολείς σύνθεσης των προσταγλανδίνων δρουν αποτελεσματικά και γρήγορα στον έλεγχο του πόνου από τα ινομυώματα!

Επίδραση των ινομυωμάτων στην έκβαση της εγκυμοσύνης

Περίπου το 10% έως 30% των γυναικών με ινομυώματα της μήτρας αναπτύσσουν επιπλοκές κατά την εγκυμοσύνη.  Εντούτοις, αυτά τα δυσμενή αποτελέσματα στην έκβαση της εγκυμοσύνης έχουν αναφερθεί σε ελλιπείς ρυθμίσεις με μεροληψία επιλογής, μικρούς και διαφορετικούς πληθυσμούς, διαφορετικά κριτήρια ένταξης, χαμηλή εμφάνιση των αρνητικών αποτελεσμάτων, καθώς και ανεπαρκείς συγχυτικούς παράγοντες. Ως αποτέλεσμα, αυτές οι μελέτες έχουν αναφέρει ασυνεπή σχέσεις μεταξύ των ινομυωμάτων και δυσμενείς εκβάσεις μαιευτική. Αν και μειωμένη διατασιμότητα της μήτρας ή μηχανική απόφραξη μπορεί να εξηγήσει κάποιες αρνητικές εκβάσεις, ο ακριβής μηχανισμός με τον οποίο τα ινομυώματα της μήτρας προκαλούν μαιευτικές επιπλοκές δεν είναι σαφής.


Πρόωρη Εγκυμοσύνη

Αποβολή. Τα ποσοστά αυτόματων αποβολών αυξήθηκαν σημαντικά σε έγκυες γυναίκες με ινομυώματα σε σύγκριση με τα άτομα ελέγχου χωρίς ινομυώματα (14% έναντι 7,6%, αντίστοιχα).  Το μέγεθος του ινομυώματος δεν επηρεάζει το ρυθμό της αποβολή, αλλά πολλαπλά ινομυώματα σε σχέση με ένα μπορεί να αυξήσουν το ρυθμό αποβολής σε σύγκριση με την παρουσία ενός ενιαίου ινομυώματος μόνο (23,6% έναντι 8,0%).Η θεση των ινομυωμάτων μπορεί επίσης να είναι σημαντική. Πρόωρη αποβολή είναι πιο κοινή σε γυναίκες με ινομυώματα που βρίσκονται στο σώμα της μήτρας σε σχέση με αυτά που βρίσκονται στο κατώτερο τμήμα της μήτρας  και σε γυναίκες με τειχοματικα ή υποβλεννογόνια ινομυώματα.  Ο μηχανισμός με τον οποίο ινομυώματα να προκαλέσει αυτόματη αποβολή είναι ασαφής. Αυξημένο μέγεθος της μήτρας ευερεθιστότητα και συσταλτικότητα, η συνθλιπτική επίδραση των ινομυωμάτων στην κύηση, και ελάττωση της παροχής αίματος στον αναπτυσσόμενο πλακούντα και το έμβρυο έχουν όλα ενοχοποιηθεί.

Αιμορραγία στην αρχή της εγκυμοσύνης. Η θέση του ινομυώματος καθορίζει τον κίνδυνο για αιμορραγία. Αιμορραγία στην αρχή της εγκυμοσύνης είναι σημαντικά πιο κοινή, αν η εμφύτευση του πλακούντα είναι κοντά στα ινομυώματα,σε σύγκριση με κυήσεις στις οποίες δεν υπάρχει καμία επαφή μεταξύ του πλακούντα και ινομυωμάτων (60% vs 9%, αντίστοιχα).


Προχωρημένη εγκυμοσύνη

Πρόωρος τοκετός και πρόωρα πρόωρη ρήξη των μεμβρανών έγκυες γυναίκες με ινομυώματα είναι πολύ πιο πιθανό να αναπτύξουν πρόωρου τοκετού και να γεννήσουν πρόωρα από τις γυναίκες χωρίς ινομυώματα (16,1% έναντι 8,7% και 16% έναντι 10,8%, αντίστοιχα. Πολλαπλά ινομυώματα και ινομυώματα σε επαφή με τον πλακούντα φαίνεται να είναι ανεξάρτητοι παράγοντες κινδύνου για πρόωρο τοκετό.  Σε αντίθεση, ινομυώματα δεν φαίνεται να είναι ένας παράγοντας κινδύνου για πρόωρα πρόωρη ρήξη των μεμβρανών (PPROM). Πράγματι, μια πρόσφατη συστηματική ανασκόπηση υποδηλώνει ότι ινομυώματα συνδέονται με μειωμένο κίνδυνο της πρόωρης ρήξης εμβρυικών υμένων, PPROM.

Αποκόλληση του πλακούντα. Παρά το γεγονός ότι οι εκθέσεις είναι αντικρουόμενες, συγκεντρώνονται σωρευτικά στοιχεία δείχνουν ότι ο κίνδυνος αποκόλλησης του πλακούντα αυξάνεται 3 φορές σε γυναίκες με ινομυώματα .υποβλεννογόνια ινομυώματα, οπισθια ινομυώματα, και ινώδεις όγκους> 20 εκατοστά αποτελούν ανεξάρτητους παράγοντες κινδύνου για την αποκόλληση του πλακούντα.  Μια αναδρομική μελέτη ανέφερε αποκόλληση του πλακούντα σε 57% των γυναικών με ινομυώματα οπισθοπλακούντιακα σε αντίθεση με το 2,5% των γυναικών με ινομυώματα που βρίσκονται σε εναλλακτικές θέσεις.  Ένας πιθανός μηχανισμός της αποκόλλησης του πλακούντα μπορεί να είναι μειωμένη ροή του αίματος στο ινομύωμα και των παρακείμενων ιστών η οποία οδηγεί σε μερική ισχαιμία και νέκρωση στους ιστούς πλακούντα που επικαλύπτει το ινομυωμα.

Πρόδρομος πλακούντας. Η σχέση μεταξύ των ινομυωμάτων και προδρομικού πλακούντα έχει εξεταστεί μόνο σε 2 μελέτες, οι οποίες δείχνουν ότι η παρουσία των ινομυωμάτων σχετίζεται με αύξηση 2 φορές τον κίνδυνο πρόδρομος πλακούντας, ακόμη και μετά την προσαρμογή από προηγούμενες χειρουργικές επεμβάσεις, όπως η καισαρική τομή ή ινομυοματεκτομή!

Περιορισμός της εμβρυϊκής ανάπτυξης και εμβρυϊκών ανωμαλιών. Η ανάπτυξη του εμβρύου, δεν φαίνεται να επηρεάζεται από την παρουσία των ινομυωμάτων. Αν και αθροιστικά δεδομένα και μια βασισμένη στον πληθυσμό μελέτη έδειξε ότι οι γυναίκες με ινομυώματα διατρέχουν ελαφρώς αυξημένο κίνδυνο για εμφάνιση μιας περιορισμένης ανάπτυξής των παιδιών, τα αποτελέσματα δεν ήταν προσαρμοσμένο για την ηλικία της μητέρας και την ηλικία κύησης. Σπάνια, τα μεγάλα ινομυώματα μπορεί να συμπιέσουν και να στρεβλώσουν την ενδομήτρια κοιλότητα που οδηγεί σε παραμορφώσεις του εμβρύου. Ένας μικρός αριθμός των εμβρυϊκών ανωμαλιών έχουν αναφερθεί σε γυναίκες με μεγάλο υποβλεννογόνια ινομυώματα, συμπεριλαμβανομένων dolichocephaly (πλευρική συμπίεση του κρανίου του εμβρύου), ραιμβόκρανο (ανώμαλη συστροφή του λαιμού), και ελαττώματα των άκρων.


Εργασίας και την παράδοση

Malpresentation, δυστοκία και καισαρική αντι φυσιολογικου τοκετου. Ο κίνδυνος εμβρυϊκών αυξήσεις malpresentation σε γυναίκες με ινομυώματα σε σύγκριση με άτομα ελέγχου (13% έναντι 4,5%, αντίστοιχα.  Μεγάλα ινομυώματα, πολλαπλά ινομυώματα, ινομυώματα και στο κατώτερο τμήμα της μήτρας όλα έχουν αναφερθεί ως ανεξάρτητοι παράγοντες κινδύνου για malpresentation.

Πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει ότι τα ινομυώματα της μήτρας είναι ένας παράγοντας κινδύνου για καισαρική τομή.  Σε μια συστηματική ανασκόπηση, οι γυναίκες με ινομυώματα ήταν σε μια αύξηση 3,7 φορές τον κίνδυνο καισαρική τομή (48,8% έναντι 13,3%, αντίστοιχα).  Αυτό οφείλεται εν μέρει στην αύξηση της δυστοκία, η οποία είναι αυξημένη κατά 2 φορές σε έγκυες γυναίκες με ινομυώματα. Malpresentation, μεγάλα ινομυώματα, πολλαπλές ινομυώματα, υποβλεννογόνια ινομυώματα, και τα ινομυώματα στο κατώτερο τμήμα της μήτρας θεωρούνται προδιαθεσικοί παράγοντες για την καισαρική τομή. Παρά τον αυξημένο κίνδυνο καισαρική τομή, η παρουσία των ινομυωμάτων της μήτρας, ακόμη και τα μεγάλα ινομυώματα (> 5 cm), δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ως αντένδειξη για μια προσπάθεια φυσιολογικού τοκετού!!!

Αιμορραγία μετά τον τοκετό εκθέσεις σχετικά με τη σύνδεση μεταξύ των ινομυωμάτων και την αιμορραγία μετά τον τοκετό είναι αντικρουόμενες. Συγκεντρωτικά σωρευτικά δεδομένα υποδηλώνουν ότι η αιμορραγία μετά τον τοκετό είναι πολύ πιο πιθανό να συμβεί σε γυναίκες με ινομυώματα σύγκριση με την ομάδα ελέγχου (2,5% έναντι 1,4%, αντίστοιχα] ινομυώματα μπορεί να στρεβλώσει την αρχιτεκτονική της μήτρας και να παρεμβαίνει στις μυομητρικές συσπάσεις που οδηγούν τελικά σε ατονία της μήτρας και την αιμορραγία μετά τον τοκετό ,ο ίδιος μηχανισμός μπορεί επίσης να εξηγήσει γιατί οι γυναίκες με ινομυώματα διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο επιλόχεια υστερεκτομή.

Στρυφνός πλακούντας. Μία μελέτη ανέφερε ότι η διατήρηση πλακούντα ήταν πιο κοινή σε γυναίκες με ινομυώματα, αλλά μόνο εάν το ινομύωμα βρισκόταν στο κατώτερο τμήμα της μήτρας. Εντούτοις, συγκεντρώνονται αθροιστικά δεδομένα δείχνουν ότι διατηρούνται πλακούντα είναι πιο κοινή σε όλες τις γυναίκες με ινομυώματα σε σύγκριση με το υποκείμενα ελέγχου, ανεξάρτητα από τη θέση του ινομυώματος (1.4% έναντι 0.6%, αντίστοιχα]

Ρήξη της μήτρας μετά από ινομυωματεκτομή ρήξη της μήτρας μετά την κοιλιακή ινομυωματεκτομή είναι εξαιρετικά σπάνια.!!!  το ίδιο όμως ΔΕΝ ισχύει επίσης για την λαπαροσκοπική ινομυωματεκτομή,επειδή υπάρχουν πολλές αναφορές περιστατικών και σειρές περιστατικών που περιγράφουν στον τοκετό ρήξη της μήτρας μετά από λαπαροσκοπική ινομυωματεκτομή.  Πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι οι εν λόγω ρήξεις μητρας, συμβαίνουν πριν από την έναρξη της εξωθησης στο σημειο της προηγούμενης λαπαροσκοπικής ινομυωματεκτομής.  Ευτυχώς, ο απόλυτος κίνδυνος ρήξης της μήτρας μετά από λαπαροσκοπική ινομυωματεκτομή παραμένει χαμηλό στο 0,5% έως 1%.


Επίδραση των ινομυώματων της μήτρας για τη διαχείριση Εγκυμοσύνη

Πόνου

Ο πόνος των ινομυωμάτων κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι συνήθως διαχειρίζεται συντηρητικά με ξεκούραση στο κρεβάτι, ενυδάτωση, και αναλγητικά. Αναστολείς της συνθεσης προσταγλανδίνης (π.χ., μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα) πρέπει να χρησιμοποιούνται με προσοχή, ιδιαίτερα παρατεταμένη χρήση (> 48 ώρες) κατά το τρίτο τρίμηνο, όπου έχει συνδεθεί τόσο με εμβρυϊκες και νεογνικες ανεπιθύμητες ενέργειες, συμπεριλαμβανομένου της πρόωρης συνκλεισης του εμβρύικου αρτηριακού πόρου, πνευμονική υπέρταση, νεκρωτική εντεροκολίτιδα, ενδοκρανιακή αιμορραγία, ή ολιγάμνιο.  Σπάνια, έντονος πόνος μπορεί να απαιτήσει επιπλέον φάρμακα πόνου (ναρκωτικά αναλγησία), επισκληρίδιο αναλγησία, ή χειρουργική αντιμετώπιση (ινομυωματεκτομή).

Ινομυωματεκτομή. Πριν από την εγκυμοσύνη, ινομυοματεκτομη μπορεί να γινει σε γυναίκες με ανεξήγητη υπογονιμότητα ή επαναλαμβανόμενες αποβολές, αν και κατά πόσον τέτοιες χειρουργικές επεμβάσεις μπορούν πράγματι να βελτιώσουν τα ποσοστά γονιμότητας και περιγεννητική έκβασης παραμένει ασαφής!!.

Είναι σπάνιο για τα ινομυώματα να αντιμετωπίζονται χειρουργικά κατά το πρώτο εξάμηνο της εγκυμοσύνης. Εάν είναι απαραίτητο, ωστόσο, αρκετές μελέτες έχουν αναφέρει ότι προ του τοκετού ινομυωματεκτομή μπορεί να πραγματοποιηθεί με ασφάλεια στο πρώτο και το δεύτερο τρίμηνο της κύησης.  Αποδεκτες ενδείξεις περιλαμβάνουν ανίατο πόνο από ένα εκφυλίζμο ινομυωμάτων ειδικά αν είναι υπορρογόνια, ένα μεγάλο ή ταχέως αναπτυσσόμενη ινομυώματα, ή οποιοδήποτε μεγάλο ινομύωμα (> 5 cm) που βρίσκεται στο κατώτερο τμήμα της μήτρας. Μαιευτική και νεογνική αποτελέσματα σε γυναίκες που υποβάλλονται myomectomy στην εγκυμοσύνη είναι συγκρίσιμη με την συντηρητική διαχείριση γυναίκες,  αν και οι γυναίκες που είχαν υποβληθεί σε ινομυωματεκτομή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ήταν πολύ πιο πιθανό να παραδοθούν με καισαρική τομή λόγω ανησυχιών για ρήξη της μήτρας .

Παρά το γεγονός ότι δεν υποστηρίζεται από όλες τις μελέτες,  Οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι κάθε προσπάθεια πρέπει να γίνει για να αποφευχθεί η εκτέλεση μιας ινομυωματεκτομή κατά τη στιγμή της καισαρική τομή, λόγω του καλά τεκμηριωμένου κίνδυνου σοβαρής αιμορραγίας που απαιτεί μετάγγιση αίματος, της μήτρας απολίνωση αρτηρίας, και / ή επιλόχεια υστερεκτομή.Ινομυωματεκτομή κατά τη στιγμή τοκετου με καισαρική τομή πρέπει να γίνεται μόνο αν είναι αναπόφευκτο να διευκολύνουν τον ασφαλή τοκετό του εμβρύου ή το κλείσιμο του υστεροτομίας. Μισχωτα ινομυώματα μπορεί να αφαιρεθούν με ασφάλεια κατά την καισαρική τομή, χωρίς να αυξάνεται ο κίνδυνος αιμορραγίας.31

Εμβολισμό μητρικής αρτηρίας. Διμερείς εμβολισμό μητρικής αρτηρίας (ΗΑΕ) έχει από καιρό που διενεργούνται από επεμβατικούς ακτινολόγους για τον έλεγχο της αιμορραγίας μετά τον τοκετό, έχει χρησιμοποιηθεί ως εναλλακτική διαδικασία για τη θεραπεία των μεγάληων συμπτωματικων ινομυώματων σε γυναίκες που δεν είναι έγκυες και, το σημαντικότερο, ΟΤΑΝ δεν επιθυμούν τη μελλοντική γονιμότητα. 7 Μια πρόσφατη μελέτη ανέφερε ότι ΗΑΕ πραγματοποιείται αμέσως μετά από καισαρική τομή σε γυναίκες με ινομυώματα μπορεί να είναι αποτελεσματική στη μείωση μετά τον τοκετό απώλεια αίματος και την ελαχιστοποίηση του κινδύνου ινομυωματεκτομής ή υστερεκτομή προκαλώντας συρρίκνωση των ινομυωμάτων.  Αν και δεν συνιστάται,είναι μια επιλογη σε περιπτωση ακατασχετης αιμορραγιας. υπάρχουν αρκετές αναφορές για την επιτυχή και αδιατάρακτες εγκυμοσύνες μετά ΗΑΕ για τα ινομυώματα της μήτρας.


Συμπεράσματα

Τα ινομυώματα της μήτρας είναι ένα πολύ συχνό εύρημα σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Η πλειονότητα των ινομυωμάτων δεν αλλάζουν το μέγεθος τους κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά το ένα τρίτο μπορεί να αυξηθεί κατά το πρώτο τρίμηνο. Παρά το γεγονός ότι τα δεδομένα είναι αντικρουόμενα και οι περισσότερες γυναίκες με ινομυώματα έχουν αδιατάρακτες εγκυμοσύνες, το βάρος της απόδειξης στη βιβλιογραφία δείχνει ότι οι ινομυώματα της μήτρας σχετίζεται με αυξημένο ποσοστό των αυτόματων αποβολών, πρόωρου τοκετού, αποκόλληση πλακούντα, ανώμαλες θέσεις τοκετού, εργασίας δυστοκία, καισαρική τομή την παράδοση, και αιμορραγία μετά τον τοκετό. Ο πόνος είναι η πιο συχνή επιπλοκή των ινομυωμάτων κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Τα συμπτώματα συνήθως μπορεί να ελεγχθεί με συντηρητική θεραπεία, αλλά μπορεί να απαιτήσει οριστική χειρουργική εκτομή σε σπάνιες περιπτώσεις. Μερικές γυναίκες με προηγούμενη ινομυωματεκτομή μπορεί να χρειαστεί να γεννήσουν με εκλεκτική καισαρική τομή πριν από την έναρξη του τοκετού, ιδιαίτερα αν η κοιλότητα της μήτρας είχε αλλοιωθεί. Ο εμβολισμός της μητριαιας,είναι μια εναλλακτική διαδικασία για την λειτουργική παρέμβαση για την αντιμετώπιση των συμπτωματικών ινομυωμάτων, αλλά αντενδείκνυται απόλυτα στην κύηση και σε γυναίκες που επιθυμούν τη μελλοντική γονιμότητα.


Κύρια σημεία

1. Τα ινομυώματα της μήτρας είναι πολύ συχνή σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Οι περισσότεροι είναι ασυμπτωματικοί!Ωστόσο, σοβαρές εντοπισμένο κοιλιακό άλγος μπορεί να συμβεί αν ένα ινομύωμα υποβάλλεται λεγόμενη «ερυθρά εκφύλιση," στρέψη, ή ενσφήνωση. Ο πόνος είναι η πιο συχνή επιπλοκή των ινομυωμάτων στην εγκυμοσύνη, και παρατηρείται συχνότερα σε γυναίκες με ινομυώματα> 5 εκατοστά κατά τη διάρκεια του δεύτερου και τρίτου τριμήνου της εγκυμοσύνης.
2. Περίπου το 10% έως 30% των γυναικών με ινομυώματα εμφανίζουν επιπλοκές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αν και αυτά τα δυσμενή έκβαση της εγκυμοσύνης έχουν αναφερθεί σε ελλιπείς ρυθμίσεις με μεροληψία επιλογής, μικρές και διαφορετικούς πληθυσμούς, διαφορετικά κριτήρια ένταξης, χαμηλή εμφάνιση των αρνητικών αποτελεσμάτων, καθώς και ανεπαρκείς συγχυτικούς παράγοντες.
3. Στις αρχές της εγκυμοσύνης, οι αυθόρμητες ποσοστά αποβολών αυξήθηκε σημαντικά σε έγκυες γυναίκες με ινομυώματα σύγκριση με εκείνους που δεν έχουν ινομυώματα (14% έναντι 7,6%, αντίστοιχα), και η αιμορραγία είναι πολύ πιο κοινή, αν τα εμφυτεύματα πλακούντα κοντά στο ινομύωμα. Στο τέλος της εγκυμοσύνης, αυτές οι επιπλοκές περιλαμβάνουν πρόωρο τοκετό, αποκόλληση του πλακούντα, πρόδρομος πλακούντας, και ανωμαλιών του εμβρύου.
4. Ο πόνος είναι η πιο συχνή επιπλοκή των ινομυωμάτων κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Τα συμπτώματα συνήθως μπορεί να ελεγχθεί με συντηρητική θεραπεία (ανάπαυση, ενυδάτωση, και αναλγητικά), αλλά μπορεί να απαιτήσει οριστική χειρουργική εκτομή σε σπάνιες περιπτώσεις.
5. Πριν από την εγκυμοσύνη, ινομυοματεκτομη μπορεί να γίνει σε γυναίκες με ανεξήγητη υπογονιμότητα ή επαναλαμβανόμενες αποβολές, αν και κατά πόσον η παρέμβαση αυτή βελτιώνει τα ποσοστά γονιμότητας και περιγεννητική έκβαση παραμένει ασαφής.Εμβολισμό μητρικής αρτηρίας είναι μια εναλλακτική διαδικασία για την λειτουργική παρέμβαση, αλλά αντενδείκνυται κατά την εγκυμοσύνη και σε γυναίκες που επιθυμούν τη μελλοντική γονιμότητα.